υπερπέλομαι

Α

(αποθ.) υπέρκειμαι, βρίσκομαι πάνω από κάποιον ή από κάτι άλλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + πέλω / -ομαι «βρίσκομαι, υφίσταμαι»].